به نام او.
بعضی وقتا دلم به حال خودم خیلی میسوزه.
وقتایی که به عکس صفحه گوشیم نگاه میکنم و خودمو میبینم که چه آروم و بی صدا لبخند زدم، انگار که هیچ دردی ندارم.
اگه کسی پیدا بشه و توی چهره ام دقیق خیره بشه غم چشمامو میبینه،اما طبق معمول من کسی رو ندارم که به غم های توی چشمام زل بزنه و بگه آروم باش من کنارتم.
اینکه همهی آدما در واقعیت موجودات تنهایی هستن برام اثبات شده اما من همیشه دنبال این بودم که عکس این موضوع رو برای خودم ثابت کنم که هیچ وقت نتونستم.
کاش رفتنطّ برام آسون بود.
کاش آسون بود.
درباره این سایت